Walter Williams(1936–2020)

Zwarte econoom die liet zien hoe overheidsbeleid juist zwarte Amerikanen schaadt — tegen alle politiek correcte verwachtingen in

Walter Williams was de econoom die de moed had om oncomfortabele waarheden te vertellen. Opgegroeid in de projecten van Philadelphia, klom hij op via onderwijs en hard werken tot professor aan George Mason University. Maar in plaats van dankbaar te zijn voor overheidssteun, werd hij de scherpste criticus van precies die programma's die hem zouden moeten helpen. Williams bewees dat je niet links hoeft te zijn om om zwarte Amerikanen te geven.

Williams combineerde rigoureuze economische analyse met kristalheldere communicatie. Als columnist bereikte hij miljoenen lezers met een boodschap die niemand wilde horen: dat veel racisme niet komt van de markt, maar van de overheid. Zijn werk was revolutionair omdat hij als zwarte econoom de liberale consensus over ras en beleid doorprikte.

Kernideeën

Discriminatie is duur voor bedrijven

Werkgevers die discrimineren op basis van ras missen talent en worden ingehaald door concurrenten die wel het beste personeel aannemen. Racisme is slecht voor de winst — daarom verdwijnt het sneller in vrije markten dan door wetten.

Minimumloon vernietigt banen voor zwarte jongeren

Hoge minimumlonen maken het onmogelijk voor werkgevers om onervaren jongeren in dienst te nemen. Het resultaat: werkloosheid die generaties beschadigt, vooral in zwarte gemeenschappen.

Overheidsbeleid creëert de problemen die het zou oplossen

Van sociale woningbouw die getto's creëert tot uitkeringen die vaders uit gezinnen verdrijven — Williams toonde aan hoe goedbedoelde programma's averechts uitpakken.

Schoolvouchers bevrijden arme kinderen

Het onderwijsmonopolie houdt slechte scholen in stand. Ouders kiezen altijd het beste voor hun kinderen — als je ze de kans geeft.

Cultuur bepaalt meer dan geschiedenis

Persoonlijke waarden, werkethiek en gezinsstabiliteit verklaren succes beter dan slavernij of discriminatie uit het verleden.

Hoofdwerk: The State Against Blacks (1982)

Williams' meesterwerk toont aan dat de grootste vijand van zwarte vooruitgang niet de vrije markt is, maar de overheid. In dit gedurfde boek ontleedt hij hoe staatsinterventie — van vakbondswetten tot vergunningvereisten — systematisch zwarte ondernemers en werknemers benadeelt.

Kernstelling: Discriminatie door private actoren verdwijnt door concurrentie, maar discriminatie door de overheid wordt beschermd door wetten. Waarom kunnen zwarte kappers geen blank haar knippen? Niet omdat klanten het weigeren, maar omdat de staat vergunningen eist die hen buitensluiten.

Bewijs: Vóór de burgerrechtenbeweging verdienden zwarte gezinnen meer, hadden minder kinderen buiten het huwelijk en waren ondernemers succesvoller — precies toen discriminatie "officieel" toegestaan was maar markten vrijer waren.

Waarom Williams vandaag cruciaal is

Zijn analyse verklaart waarom 60 jaar aan sociale programma's de situatie van veel zwarte Amerikanen heeft verslechterd in plaats van verbeterd.

Hij toonde aan dat echte antiracisme betekent: markten bevrijden, overheidsbarrières afbreken en mensen beoordelen op prestatie, niet op huidskleur.

Williams bewees dat je zowel zwart als libertariër kunt zijn — een boodschap die urgenter wordt naarmate identiteitspolitiek diverser denken onderdrukt.