Frank Karsten(geboren 1970)

Nederlandse econoom en oprichter van het Mises Instituut Nederland die democratie en discriminatiewetgeving radicaal ter discussie stelt

Frank Karsten is de econoom die twee van de grootste heilige huisjes van onze tijd heeft omvergeworpen: democratie en antidiscriminatie. Als oprichter van het Mises Instituut Nederland transformeerde hij van gewone econoom tot een van Europa's meest invloedrijke libertarische denkers.

Karsten begon zijn intellectuele reis gefascineerd door de Oostenrijkse school der economie. Maar waar de meeste economen zich beperken tot marktanalyse, durfde Karsten de fundamenten van het politieke systeem zelf ter discussie te stellen. Het resultaat: boeken die taboes doorbreken en wereldwijd worden vertaald.

Zijn doorbraak kwam met De democratie voorbij (2011), geschreven samen met Karel Beckman. In dit baanbrekende werk ontmaskeren ze democratie als een collectivistische leugen. "Democratie is het tegenovergestelde van vrijheid," schrijft Karsten zonder omhaal. "Je bent niet vrij wanneer de meerderheid je vertelt hoeveel inkomen je moet afstaan aan de staat."

Het boek werd een internationale sensatie omdat het uitsprak wat niemand durfde te zeggen: dat democratie niet vrijheid brengt maar tirannie van de meerderheid. Stemmen geeft je geen macht - het is een ritueel dat politici legitimiteit verschaft om je leven te controleren. "Het geloof in democratie is het grootste geloof ter wereld - alleen elf landen beweren niet democratisch te zijn," toont Karsten aan.

Maar Karsten stopte niet bij democratiekritiek. In De discriminatie mythe (2018) waagde hij zich aan een nog gevaarlijker onderwerp: hij bewees dat antidiscriminatiewetgeving precies het tegenovergestelde bereikt van wat het beoogt. "Discrimineren is niet alleen natuurlijk - het is essentieel voor een functionerende samenleving," schrijft hij provocerend.

Karsten legt uit dat discrimineren simpelweg betekent: onderscheid maken. Je discrimineert wanneer je een partner kiest, vrienden selecteert, besluit waar je wilt wonen. Het probleem ontstaat niet door discriminatie, maar door gedwongen associatie. Wanneer de overheid bepaalt met wie je moet samenwerken, ontstaat er wrijving en resentiment.

Stel je voor dat je een bedrijf runt en gedwongen wordt om quota's te hanteren. Gekwalificeerde kandidaten worden afgewezen vanwege hun huidskleur of geslacht, terwijl minder gekwalificeerde worden aangenomen om aan diversiteitseisen te voldoen. Dit creëert niet gelijkheid maar omgekeerde discriminatie - en vergroot de kloof tussen groepen.

Karsten toont aan dat echte acceptatie niet kan worden afgedwongen. "Je kunt iemand wel dwingen om naast een ander te zitten, maar je kunt niemand dwingen om die ander aardig te vinden," constateert hij nuchter. Gedwongen integratie creëert weerstand waar vrijwillige interactie harmonie zou brengen.

Zijn oplossing is radicaal simpel: volledige vrijheid van associatie. In een vrije markt betaalt discriminatie zich niet uit - bedrijven die talent negeren worden verslagen door concurrenten die wel het beste personeel aannemen. Natuurlijke selectie werkt beter dan overheidsregulering.

Critici noemen Karsten controversieel, maar zijn analyses zijn onderbouwd met data en logica. Hij schrijft niet vanuit vooroordeel maar vanuit een diep geloof in menselijke vrijheid en waardigheid. Zijn boodschap is helder: laat mensen vrij zijn om hun eigen keuzes te maken, en ze zullen betere beslissingen nemen dan elke politicus of bureaucraat.

Frank Karsten heeft bewezen dat de meest gekoesterde overtuigingen van onze tijd - democratie en antidiscriminatie - gebaseerd zijn op illusies. Hij biedt een alternatief: een wereld waarin vrijwillige samenwerking dwang vervangt, waarin respect wordt verdiend in plaats van afgedwongen, waarin jij eindelijk vrij bent om je eigen leven te leiden.

In een tijd van toenemende polarisatie en overheidscontrole is Karstens boodschap relevanter dan ooit: de weg naar een betere wereld loopt niet via meer politiek, maar via minder dwang en meer vrijheid.